Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Η φαντασία στην εξουσία

Το ανδρείκελο που παριστάνει τον πρωθυπουργό έχει κατά τα φαινόμενα πείσει τον εαυτό του πως είναι αντιεξουσιαστής, εκτός βέβαια από εχθρός του ΔΝΤ και δυνάμει διαδηλωτής κατά της τρόικας. Το ό,τι εμάς δεν μας πείθει δεν είναι κάτι που μπορεί να τεθεί υπό εξέταση. Είναι όμως πράγματι δυνατόν να έχει πείσει τον εαυτό του;

Ο πρωθυπουργός στήριξε την προπαγάνδιση της πολιτικής του, που έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την έτσι και αλλιώς συζητήσιμη νομιμοποίηση του εκλογικού αποτελέσματος, στο αναπόφευκτο της χρεοκοπίας και στον μονόδρομο που ανοίγεται μπροστά μας προκειμένου να γλιτώσουμε από τα καταστροφικά της αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα δηλαδή αρνείται τον ίδιο τον ρόλο του, τον ρόλο δηλαδή που θεωρητικά σχετίζεται με το να λαμβάνει πολιτικές αποφάσεις που είναι στην ουσία τους, το λιγότερο, ενδεχομενικές, για να πετύχει σκοπούς που είναι επίσης, το λιγότερο, μη αναγκαίοι. Αυτή είναι άλλωστε η έννοια της πολιτικής βούλησης, της ελευθερίας και εν τέλει το νόημα στην φράση εθνική κυριαρχία, την οποία άλλωστε προ πολλού και αυτήν απεμπόλησε. Ο Παπανδρέου δηλαδή, θεωρώντας πως έτσι και αλλιώς δεν του μένουν πολλά να κάνει, δεν θεωρεί πως ασκεί κάποιας μορφής εξουσία, άρα ονομάζει τον εαυτό του αντιεξουσιαστή. Δεν αποφασίζει, κατά τον ίδιο, για κάτι, και έπειτα επιχειρεί να υλοποιήσει της απόφασή του, επιβάλλοντας στους, ας πούμε, εξουσιαζόμενους, να ευθυγραμμιστούν με αυτήν. Είναι μάλλον η χείρα του Θεού, που απλώς αναγνωρίζει την αναγκαιότητα που αποτελεί την κινητήριο δύναμης της ιστορίας και της πολιτικής και επιχειρεί να κινηθεί με τον καλύτερο τρόπο όπως αυτή επιτάσσει προκειμένου να υπερκεραστούν τα προβλήματα και να συνεχιστεί η πρόοδος. Περιπίπτει με λίγα λόγια στην πλάνη να θεωρεί αντιεξουσιαστή αυτόν που αρνείται την εξουσία, όχι δυνάμει μίας φιλοσοφικής ανάλυσης, πολιτικής επιλογής και ηθικής στάσης, αλλά αυτόν που μπροστά στο αναπόδραστο της ανάγκης, του αντίστοιχου δηλαδή της εξουσίας στο φιλοσοφικό πεδίο, υποτάσσεται σε αυτήν και συμπεραίνει πως κάθε εξουσία έιναι άνευ νοήματος μπροστά στην υπέρτατη εξουσία του Νόμου.

Ο αντιεξουσιαστής όμως ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη πορεία από την «σκέψη» του Παπανδρέου. Υιοθετεί και ενσαρκώνει μία πολιτική στάση ακριβώς επειδή είναι δυνατή. Επειδή είναι λογικά και κοινωνικά και υλικά δυνατή μία κοινωνία χωρίς θεσμούς ιεραρχίας και εξουσίας, και επειδή θέλει να ζήσει αγωνιζόμενος ενάντια σε κάθε θεσμό στην δεδομένη κοινωνία που επιβάλλει και αναπαράγει τέτοιες σχέσεις.

Το ανδρείκελο δηλώνει αντιεξουσιαστής επειδή στέκεται απέναντι στον κόσμο και τον βλέπει ως κάτι το δεδομένο, το θετικό. Αναγνωρίζει την αναγκαιότητα των οικονομικών και κοινωνικών νόμων και υποτάσσεται. Ο αντιεξουσιαστής στέκεται απέναντι στον κόσμο και σε αυτόν βλέπει αυτό που μπορεί να είναι το δικό του δημιούργημα˙ αντιλαμβάνεται την ελευθερία ως κινητήρια δύναμη της ιστορίας, της οικονομίας και της πολιτικής. Ο αντιεξουσιαστής είναι η δύναμη της άρνησης που απειλεί να καταστρέψει την ίδια την εξουσία και τους θεσμούς της, το θετικό στο οποίο υποτάσσεται και στο οποίο θέλει να υποτάξει και εμάς ο Παπανδρέου.

Ο Παπανδρέου όμως θα την πατήσει γιατί ο τρόπος σκέψης του αποκαλύπτει μία ακόμη, κρίσιμη για τον ίδιο, συνέπεια, δυνάμει της διαφοράς της από αυτήν από αυτήν των αντιεξουσιαστών: όταν αναγνωρίζεις τα πάντα ως ανάγκη, τότε φυσικά δεν γνωρίζεις την ελευθερία σου. Για κακή σου τύχη όμως κάποιοι άλλοι γνωρίζουν την δική τους. Μοιραία(!), η οργή κάποια στιγμή θα ξεσπάσει…

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Αν ο αποχαιρετισμός είναι χλιαρός, μην περιμένεις πολλά από το αντάμωμα...


Η στάση της ελληνικής και της κυπριακής κυβέρνησης είχε βέβαια διαφανεί από νωρίς.



«Ελεύθερη Μεσόγειος», νότια της Κύπρου, Σάββατο 29-5-2010

Το Ισραήλ έχει ισχυρούς συμμάχους στην περιοχή μας. Την ελληνική κυβέρνηση και την κυπριακή κυβέρνηση, που σε στενή συνεργασία έκαναν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να σαμποτάρουν το Στόλο της Ελευθερίας και ιδιαίτερα την ελληνική συμμετοχή σ' αυτή τη μεγάλη πρωτοβουλία διεθνούς αλληλεγγύης προς τον μαρτυρικό και πάντα όρθιο και αντιστεκόμενο Παλαιστινιακό λαό.

Όσοι και όσες συμμετέχουμε στην Πρωτοβουλία «ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ» ζήσαμε τις τελευταίες δυο εβδομάδες πριν τον απόπλου των σκαφών μας, τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να καθυστερήσει την αποστολή, με διάφορα γραφειοκρατικά και νομικίστικα τερτίπια. Είδαμε το Λιμενικό να μπουκάρει στο φορτηγό μας και να συλλαμβάνει εθελοντές που έκαναν εργασίες και να προσπαθεί να τους σύρει στο αυτόφωρο. Η προσπάθεια αυτή συνεχίστηκε ακόμη και στη Ρόδο, τελευταίο σταθμό των δυο σκαφών στην Ελλάδα. Το Λιμενικό εμφανίστηκε ζητώντας ένα συγκεκριμένο χαρτί, το οποίο με ευθύνη του υπουργείου Ναυτιλίας δεν είχε παραδοθεί, μολονότι το καράβι μας πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις. Με όλα τούτα, η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε να μας καθυστερήσει μερικές μέρες, θέτοντας έτσι σε κίνδυνο την πραγματοποίηση της αποστολής.

Τη μέρα που αποπλεύσαμε, με τις ευχές ολόκληρου του ελληνικού λαού, που είναι γνωστά τα αισθήματά του για τον αδελφό Παλαιστινιακό λαό και τη μακρόχρονη αντίστασή του, άρχιζε κοινή στρατιωτική άσκηση των ελληνικών με τις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις. Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στηρίζουν τους μακελάρηδες του Παλαιστινιακού λαού και συνεκπαιδεύονται μαζί τους! Τα ελληνικά πολεμικά αεροπλάνα βοηθούν να εκπαιδευτούν τα αεροπλάνα που δολοφόνησαν τα γυναικόπαιδα της Γάζας και ετοιμάζονται να το ξανακάνουν.

Η ελληνική κυβέρνηση αγκαλιάζεται με εκείνους που ετοιμάζονται να κάνουν -και δεν διστάζουν να το διακηρύξουν σε όλο τον κόσμο- πειρατικό ρεσάλτο σε πλοία που φέρουν την ελληνική σημαία και να συλλάβουν Έλληνες πολίτες, επειδή ασκούν το νόμιμο δικαίωμά τους να πλέουν ελεύθερα σε όποιον προορισμό επιλέγουν. Ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ Δ. Δρούτσας, εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης, έκανε μια κατάπτυστη δήλωση, πιστό αντίγραφο της δήλωσης που είχε κάνει τον Αύγουστο του 2008 ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Ε. Αντώναρος. Μια δήλωση που αναγνωρίζει τη νομιμότητα της αποστολής μας, ταυτόχρονα όμως μιλά για κινδύνους και μας συστήνει να μην την πραγματοποιήσουμε. Εφόσον όμως είμαστε νόμιμοι, σημαίνει ότι κάποιος άλλος παρανομεί και δημιουργεί κινδύνους για την ασφάλειά μας. Κι αυτός ο άλλος είναι το κράτος του Ισραήλ, συνώνυμο της βαρβαρότητας και της επιθετικότητας. Αντί, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση να βάλει στη θέση τους αυτούς που μας απειλούν και να υπερασπίσει την ασφάλειά μας, όπως έχει υποχρέωση, τους αγκαλιάζει, πραγματοποιεί κοινές στρατιωτικές ασκήσεις μαζί τους και εκδίδει υποκριτικές ανακοινώσεις, παριστάνοντας τον Πόντιο Πιλάτο.

Αν συμβεί κάτι σε μας ή σε οποιοδήποτε άλλο μέλος αυτής της πολυπληθούς διεθνούς αποστολής, η ελληνική κυβέρνηση θα είναι συνένοχη.

Ο,τι δεν κατάφερε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση το ολοκλήρωσε η Κυπριακή. Όχι μόνο απαγόρευσε την πρόσβαση στα σκάφη του Στόλου της Ελευθερίας, αλλά φυλάκισε δεκάδες Έλληνες, Κύπριους και ξένους (μεταξύ των οποίων βουλευτές, ευρωβουλευτές, δημοσιογράφοι και πανεπιστημιακοί), απαγορεύοντάς τους να βγουν με ιδιωτικά σκάφη στ' ανοιχτά και να επιβιβαστούν στα σκάφη του Στόλου της Ελευθερίας. Ανάγκασε τους περισσότερους (πλην Ελλήνων και Κυπρίων) να περάσουν στα κατεχόμενα και να αναζητήσουν από εκεί ιδιωτικό σκάφος που θα τους βγάλει στ' ανοιχτά. Ενήργησε, δηλαδή, σαν εντολοδόχος του σιωνιστικού κράτους. Απαγόρευσε στα δύο σκάφη του
Free Gaza Movement, τα οποία παρουσίασαν πρόβλημα, να βγουν και να ελλιμενιστούν σε κυπριακά λιμάνια. Όταν ο Έλληνας καπετάνιος του ενός σκάφους επέμεινε ότι δεν βγαίνει στα κατεχόμενα, αλλά θα βγει σε κυπριακό λιμάνι, γιατί το σκάφος του έχει πολύ σοβαρό πρόβλημα, του έστειλαν επιθεωρητή, ο οποίος είδε τη ζημιά, αλλά δεν παρέλειψε να πει σε μέλος του πληρώματος: «γιατί δεν βγαίνετε στην Αμμόχωστο;»! Κύπριος κρατικός υπάλληλος έσπρωχνε ελληνικό πλήρωμα ιδιωτικού σκάφους (με αμερικανική σημαία) να βγει στα κατεχόμενα! Δηλαδή, η κυπριακή κυβέρνηση λειτούργησε και σαν κοινός προβοκάτορας. Προς τιμήν του ο Έλληνας καπετάνιος αρνήθηκε να βγει στα κατεχόμενα και με μεγάλη επιμονή επέβαλε στις κυπριακές αρχές να δεχτούν να βγάλει το σκάφος του σε ναυπηγείο της Λεμεσού.

Καταγγέλλουμε αυτά τα γεγονότα σε όλο τον ελληνικό λαό. Δηλώνουμε πως παρά τα όσα υποστήκαμε μέχρι τώρα και παρά τις απειλές του σιωνιστικού κράτους, θα συνεχίσουμε την αποστολή μας, μεταφέροντας μήνυμα αλληλεγγύης από τον Ελληνικό στον αδελφό Παλαιστινιακό λαό. Αυτή την εντολή έχουμε και θα τη φέρουμε σε πέρας.

Μιχάλης Γρηγορόπουλος
(ναύτης στην «Ελεύθερη Μεσόγειο», μέλος της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα»)

Ανδρέας Μουστάκας

(επιβάτης στην «Ελεύθερη Μεσόγειο», μέλος της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για τη Γάζα»)

Η κρατική βία είναι πάντα ασύμμετρη

Από πολλές πλευρές ακούστηκε ως αντίδραση στην επίθεση στα πλοιάρια του στόλου για την ελευθερία η φράση ασσύμετρη βία, εννοώντας προφανώς περισσότερη βία από αυτήν που δικαιούνταν να χρησιμοποιήσει η ισραηλινή πλευρά. Με δεδομένο αφενός πως βάσει κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου το Ισραήλ δεν είχε κανένα δικαίωμα να ασκήσει ούτε καν την ελάχιστη βία και αφ’ ετέρου πως δεν αποκυρήσσεται η χρήση βίας εν γένει(όπως πρέπει όλοι εμείς να κάνουμε, εγκαλούμενοι κάθε φορά που συμβαίνει το παραμικρό στην χώρα), τα συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα: Η μεν βία είναι προνόμιο της κρατικής εξουσίας, η δε εκτίμηση του δικαίου της χρήσης της δεν υπακούει καν σε θεσμοθετημένους κανόνες λειτουργίας των οργάνων καταστολής διά των οποίων την ασκεί. Αν συνυπολογίσει σε αυτό κανείς και την αποστροφή εφόσον οι ενέργειες των ακτιβιστών είναι σύννομες, τότε η σκιά που ρίχνεται στην ανθρωπιστική προσπάθεια ένα καράβι για τη Γάζα, παρέχει ένα ακόμη μέτρο του τι συνιστά- ή τι μπορεί να συνιστά- το σύννομο. Μία γεύση από την άσκηση του ούτως ή άλλως γνωστού αυτού δόγματος, πήραν όσοι διαδήλωναν χθες έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα.


Ο φόβος τους είναι τόσο μεγάλος που δεν ανέχονται ούτε μία διαδήλωση μάλλον μέσου μεγέθους, ενάντια σε μία απάνθρωπη πράξη διεθνούς κλίμακας, στη διάρκεια της οποίας έγινε επίθεση και σε ελληνικό έδαφος! Πρέπει να αισθάνονται πολύ αδύναμοι…

Σημεία και τέρατα

1. Η επίθεση και η σφαγή από τον Ισραηλιτικό στρατό των ακτιβιστών του στολίσκου που κατευθύνονταν προς την Γάζα αποτελεί κατάφωρο έγκλημα και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ή να αναγνωριστούν ελαφρυντικά στους επιτιθέμενους.


2.Στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων με την μορφή που αυτός έχει λάβει από το 1948 και εδώ, είναι σαφές πως οι δύο πλευρές δεν είναι ισότιμες. Τουναντίον, πρόκειται για μία ιδιότυπη και ασύμμετρη σύγκρουση μεταξύ ενός κυρίαρχου κράτους και μιας αρχής με εθνικό-θρησκευτικό απελευθερωτικό χαρακτήρα, η οποία σε ότι αφορά το διπλωματικό πεδίο άλλοτε αντιμετωπίζεται ως ισότιμος συνομιλητής και άλλοτε όχι.


3.Ο συσχετισμός ισχύος είναι συντριπτικά υπέρ του κράτους του Ισραήλ. Αυτό αφορά το οικονομικό, διπλωματικό και στρατιωτικό σκέλος.


4.Η σύγκριση των καταστροφών (στρατιωτικών, πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών), τουλάχιστον σε ότι αφορά τα τελευταία δέκα χρόνια, επιβεβαιώνει το γεγονός πώς οι Παλαιστίνιοι είναι ο μεγάλος χαμένος της σύγκρουσης.


5.Στην λωρίδα της Γάζας διαπράττεται μία γενοκτονία. Αν ο αποκλεισμός ενάμιση εκατομμυρίου ανθρώπων σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και απομόνωσης δεν συνιστά έγκλημα κατά της ανθρωπότητας τότε αναρωτιέμαι για ποιο λόγο εξακολουθεί να υφίσταται ακόμη ο όρος αυτός.


6.Το δίκαιο είναι με το μέρος των Παλαιστινίων. Αξιώνουν την συγκρότηση δικού τους κράτους˙ τόσο βάσει αντικειμενικών όρων όσο και με βάση αποφάσεις διεθνών οργανισμών έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν.


7. Επ’ ουδενί ταυτίζουμε τους Εβραίους του Ισραήλ και της διασποράς ως φύλο με την μιλιταριστική ειδεχθή πολιτική του Ισραήλ. Επ’ ουδενί υιοθετούμε ή ανεχόμαστε οποιαδήποτε ρατσιστική προσέγγιση σε αυτήν την σύγκρουση ή οπουδήποτε αλλού. Επ’ ουδενί επιτρέπουμε σε αντι-αντισημιτικές αναλύσεις να συσκοτίζουν το φρικτό έγκλημα που διαπράττεται από το Ισραήλ στην Παλαιστίνη και το δίκαιο του αγωνιζόμενου παλαιστινιακού λαού.


8.Δεν υιοθετούμε και δεν υποστηρίζουμε την αναγνωρισμένη εκμετάλλευση του αγώνα του παλαιστινιακού λαού από άλλα αραβικά κράτη που λυσαλλέα αντιμάχονται το Ισραήλ. Σε καμία περίπτωση δεν αισθανόμαστε εγκύτερα με αυταρχικά καθεστώτα τύπου Ιράν, Συρίας ή άλλα επειδή συντάσσονται με τους Παλαιστινίους.


9.Αναγνωρίζουμε πως δεν είναι όλα τα αραβικά κράτη της ίδιας πολιτικής στάσης, όπως δεν έιναι και τα ευρωπαϊκά. Τα αραβικά κράτη έχουν εξίσου αντικρουόμενα συμφέροντα και οι καπιταλιστικές ελίτ τους συνάπτουν συμμαχίες και εμπλέκονται σε οικονομικές και πολιτικές συγκρούσεις όπως όλες οι καπιταλιστικές (ή/και θρησκευτικές) ελίτ στον κόσμο.


10.Η παγκόσμια κοινότητα με την στάση της έχει προ πολλού ταχθεί υπέρ του κράτους του Ισραήλ, κυρίως για προφανείς και γνωστούς οικονομικούς και γεω-πολιτικούς λόγους. Μπροστάρηδες είναι πέραν κάθε αμφιβολίας οι ΗΠΑ. Εμείς βρισκόμαστε στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Μέχρι να καταστεί δυνατή μία ακόμη πιο ριζοσπαστική λύση όπως η ίδρυση ενός ενιαίου κράτους με ειρηνική συμβίωση και τον δύο λαών η θέση μας είναι απερίφραστα υπέρ της δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και καταδίκη της πολιτικής του απάνθρωπου για εχθρούς και φίλους Ισραήλ και της ξεφτιλισμένης διεθνούς κοινότητας. Ο λαός του Ισραήλ έχει κάθε συμφέρον και καθήκον όπως και όλοι οι καταπιεζόμενοι και εκμεταλλευόμενοι λαοί να απαρνηθεί την διάπραξη στο όνομά του τέτοιων εγκλημάτων. Η μακραίωνη βία που εξαπέλυσαν επάνω του σχεδόν οι πάντες πρέπει να γίνει η αρχή που θα οδηγήσει τον ίδιο το εβραϊκό λαό σε εξέγερση ενάντια στο αιμοσταγές καθεστώς που επιβάλλουν οι καταπιεστές του εντός και εκτός των συνόρων του κράτους του˙ όχι ένα άλλοθι για την ανταπόδοσή της.


Παραπέμπω και στα:


http://greekrider.blogspot.com/2009/01/blog-post_03.html
http://e-homosapiens.blogspot.com/2008/12/vs.html
http://aformi.wordpress.com/2010/04/21/ισραήλ-ένα-φυλάκιο-της-αυτοκρατορίας/
http://archive.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=03.01.2009,id=62928380
http://e-cynical.blogspot.com/2008/12/blog-post_31.html
http://www.ifamericansknew.org/index.html