Από πολλές πλευρές ακούστηκε ως αντίδραση στην επίθεση στα πλοιάρια του στόλου για την ελευθερία η φράση ασσύμετρη βία, εννοώντας προφανώς περισσότερη βία από αυτήν που δικαιούνταν να χρησιμοποιήσει η ισραηλινή πλευρά. Με δεδομένο αφενός πως βάσει κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου το Ισραήλ δεν είχε κανένα δικαίωμα να ασκήσει ούτε καν την ελάχιστη βία και αφ’ ετέρου πως δεν αποκυρήσσεται η χρήση βίας εν γένει(όπως πρέπει όλοι εμείς να κάνουμε, εγκαλούμενοι κάθε φορά που συμβαίνει το παραμικρό στην χώρα), τα συμπεράσματα εξάγονται αβίαστα: Η μεν βία είναι προνόμιο της κρατικής εξουσίας, η δε εκτίμηση του δικαίου της χρήσης της δεν υπακούει καν σε θεσμοθετημένους κανόνες λειτουργίας των οργάνων καταστολής διά των οποίων την ασκεί. Αν συνυπολογίσει σε αυτό κανείς και την αποστροφή εφόσον οι ενέργειες των ακτιβιστών είναι σύννομες, τότε η σκιά που ρίχνεται στην ανθρωπιστική προσπάθεια ένα καράβι για τη Γάζα, παρέχει ένα ακόμη μέτρο του τι συνιστά- ή τι μπορεί να συνιστά- το σύννομο. Μία γεύση από την άσκηση του ούτως ή άλλως γνωστού αυτού δόγματος, πήραν όσοι διαδήλωναν χθες έξω από την πρεσβεία του Ισραήλ στην Αθήνα.
Ο φόβος τους είναι τόσο μεγάλος που δεν ανέχονται ούτε μία διαδήλωση μάλλον μέσου μεγέθους, ενάντια σε μία απάνθρωπη πράξη διεθνούς κλίμακας, στη διάρκεια της οποίας έγινε επίθεση και σε ελληνικό έδαφος! Πρέπει να αισθάνονται πολύ αδύναμοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου